Τελευταίως ακούω συχνά για λίστες εργαζομένων που καταρτίζονται για εργασία
εκ περιτροπής σε διάφορους οργανισμούς (μάλιστα κάποιες αφορούν και
ανθρωπιστικούς οργανισμούς). Τις λίστες αυτές καταρτίζουν κυρίως
διευθυντές κατ' εντολή των διοικήσεών τους και σε συνεργασία βέβαια μαζί τους.
Γίνονται υποτίθεται στα πλαίσια περικοπών των δαπανών των οργανισμών που δεν
καταφέρνουν να επιβιώσουν αλλιώς είτε γιατί τους έχει μειωθεί η κρατική
επιχορήγηση, είτε λόγω κακοδιαχείρισης των οικονομικών τους κατά τα προηγούμενα
χρόνια κ.λπ. Στις λίστες αυτές οι φήμες θέλουν να υπάρχουν εργαζόμενοι εντελώς
απαραίτητοι (διευθυντές, προϊστάμενοι και λοιποί ευνοούμενοι των διοικήσεων και
των διευθυντών –να μην τους εξαιρούμε τους τελευταίους ) που θα εργάζονται
κανονικά το πενθήμερό τους, λιγότερο απαραίτητοι με 4 ημέρες απασχόλησης, ακόμα
λιγότερο απαραίτητοι με 3 μέχρι και υπάλληλοι με 1 (ναι μία) ημέρα απασχόλησης,
και όλοι μπορούν να καταλάβουν ότι είναι οι λιγότερο αρεστοί και όχι κατ’
ανάγκη αυτοί που δεν έχουν αντικείμενο. Επειδή η κρίση που περνά η χώρα θεωρώ
ότι είναι και μια σπουδαία ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να
φανούν άνθρωποι με αξίες, αλληλεγγύη, ανθρωπισμό και ανάστημα και ανθρωπάκια
που, με ή χωρίς κουκούλα, καλυπτόμενοι πίσω από εντολές και από ψεύτικο
ενδιαφέρον για τη βιωσιμότητα των οργανισμών που απασχολούνται καταρτίζουν
λίστες με τον τρόπο που προανέφερα, ενώ στην πραγματικότητα ενδιαφέρονται μόνο
για τη δική τους βιωσιμότητα. Η παρακάτω ιστορία είναι εξαιρετική και αξίζει να
τη διαβάσετε και να κάνετε τις απαραίτητες συγκρίσεις του τότε και του τώρα και
των ανθρώπων με τα ανθρωπάκια.
«Ο τελευταίος εναπομείνας Εβραίος της Ζακύνθου, ο Ermandos Mordos, πέθανε
στο νησί και θάφτηκε στην Αθήνα. Έτσι, ο κύκλος της Ζακυνθινής Εβραϊκής
παρουσίας έφτασε στο τέλος του μετά από πέντε αιώνες. Ο Mordos επέζησε του
Ολοκαυτώματος εξ αιτίας δύο ηρωικών μορφών. Του τότε Δημάρχου Ζακύνθου Λουκά
Καρρέρ και του τότε Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομου. Ακούστε την
απίστευτη ιστορία. Στις 9
Σεπτεμβρίου 1943, ο
Γερμανός διοικητής κατοχής ονόματι Berenz είχε ζητήσει από το δήμαρχο, Λουκά
Καρρέρ, έναν κατάλογο όλων των Εβραίων του νησιού. Μετά από διαβουλεύσεις με το
Μητροπολίτη Χρυσόστομο απέρριψαν το αίτημα και αποφάσισαν να πάνε μαζί στο
γραφείο του κυβερνήτη την επόμενη μέρα. Όταν ο Berenz επέμεινε ξανά στο αίτημά
του για τον κατάλογο, ο Μητροπολίτης εξήγησε ότι οι Εβραίοι αυτοί μπορεί να μην
ήταν Χριστιανοί αλλά ζούσαν εκεί για εκατοντάδες χρόνια με ειρήνη και ησυχία.
Ποτέ δεν ενόχλησαν κανέναν, είχε πει. Ήταν Έλληνες όσο και όλοι οι άλλοι και,
ενδεχόμενη φυγή τους, θ’ αποτελούσε προσβολή για όλους τους κατοίκους της
Ζακύνθου.Ο κυβερνήτης όμως επέμενε να του δώσουν τα ονόματα. Ο Μητροπολίτης τότε του έδωσε ένα κομμάτι χαρτί που περιείχε μόνο δύο
ονόματα: Μητροπολίτης Χρυσόστομος και Δήμαρχος Καρρέρ. Επιπλέον, ο
Μητροπολίτης έγραψε μια επιστολή προς τον ίδιο το Χίτλερ στην οποία ανέφερε ότι
οι Εβραίοι της Ζακύνθου ήταν υπό την εποπτεία του. Ο αποσβολωμένος κυβερνήτης
πήρε τα δύο έγγραφα και τα έστειλε στο στρατιωτικό διοικητή των Ναζί στο
Βερολίνο. Εν τω μεταξύ, μη ξέροντας τι θα συμβεί, οι ηγέτες του νησιού έστειλαν
τους Εβραίους σε Χριστιανικά σπίτια στους λόφους για να τους κρύψουν. Ωστόσο, η
Ναζιστική εντολή συγκέντρωσης των Εβραίων ανακλήθηκε σύντομα – χάρη στους
αφοσιωμένους ηγέτες που έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να τους σώσουν. Τον
Οκτώβριο του 1944, οι Γερμανοί αποχώρησαν από το νησί, αφήνοντας πίσω τους 275
Εβραίους. Το σύνολο του Εβραϊκού πληθυσμού είχε επιζήσει τη στιγμή που σε
πολλές άλλες περιοχές οι Εβραϊκές κοινότητες είχαν εξολοθρευτεί. Αυτή η
μοναδική ιστορία περιγράφεται στο βιβλίο του Διονυσίου Στραβόλεμου “Μια Πράξη
Ηρωισμού – Μια Δικαίωση” καθώς και στην ταινία μικρού μήκους του Τόνυ Λυκουρέση
“Το Τραγούδι της Ζωής”. Τότε στις 9 Σεπτεμβρίου 1943 τα Τάγματα
Ασφαλείας είχαν ήδη ιδρυθεί και εκτελούσαν Γερμανικές εντολές.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου